quinta-feira, 5 de novembro de 2015

Comentário à cantiga de Escárnio "Ai dona fea"

Comentário à Cantiga de Escárnio

Ai, dona fea, fostes-vos queixar                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   


Ai, dona fea, foste-vos queixar
que vos nunca louv'en [o] meu cantar;
mais ora quero fazer um cantar
en que vos loarei toda via;
e vedes como vos quero loar:
dona fea, velha e sandia!

Dona fea, se Deus me perdon,
pois avedes [a] tan gran coraçon
que vos eu loe, en esta razon
vos quero já loar toda via;
e vedes qual será a loaçon:
dona fea, velha e sandia!

Dona fea, nunca vos eu loei
en meu trobar, pero muito trobei;
mais ora já un bon cantar farei,
en que vos loarei toda via;
e direi-vos como vos loarei:
dona fea, velha e sandia!

Joan Garcia de Guilhade, CV 1097, CBN 1486

             As cantigas de escárnio e maldizer fazem parte da lírica trovadoresca. Nestas, o trovador tece a sua crítica a algo ou alguém, identificando o alvo da sua crítica, nas cantigas de maldizer ou encobrindo o objecto criticado, nas de escárnio. A sátira existente nestas cantigas é sempre mordaz e pode ser individual ou social.